"1Q84" Harukiego Murakamiego

1Q84 Harukiego Murakamiego

Haruki Murakami urodził się w Kioto 12 stycznia 1949 roku. Jest najwybitniejszym i najbardziej znanym na świecie pisarzem japońskim, a także współczesnym eseistą i tłumaczem literatury amerykańskiej.

Tak więc nic dziwnego, że niezwykle się ucieszyłam, gdy mi - dziewczynie mającej bzika na punkcie anime, mangi i wszystkiego co japońskie - wpadła w łapki powieść tak świetnego pisarza. 

/na zdjęciu Haruki Murakami/

Tak, tak, Naja o 00:33 opisuje dla Was wrażenia (to nie jest recenzja!) po przeczytaniu 1Q84 :D. Hahaha, okej, okej, no to czytajcie ♥.

1Q84 opowiada na przemian równoległą historię dwojga ludzi - kobiety i mężczyzny. Ona, Aomame, jest instruktorką sztuk walki, a także płatną zabójczynią. On, Tengo, wykłada matematykę na uniwersytecie i próbuje swoich sił w pisarstwie. Oboje znali się jako dzieci, ale po szkole podstawowej ich drogi się rozeszły. Wszystko wskazuje na to, że ich ścieżki znów się ze sobą skrzyżują, ale zanim to nastąpi, oboje trafiają do równoległej rzeczywistości...

Mniej więcej tyle możemy się dowiedzieć o fabule książki, czytając tylną okładkę (a przynajmniej tego wydania, które mam w domu). Niewiele nam to mówi, ale przecież nie da się dokładnie opowiedzieć w zaledwie kilku zdaniach o 478-stronicowej powieści. I tak, żeby dowiedzieć się kim są Little People, jaką tajemnicę skrywa siedemnastoletnia Fukaeri czy skąd na niebie wzięły się dwa księżyce, trzeba po prostu sięgnąć po książkę.

A jakie wrażenie na mnie wywarła lektura? Cóż, po pierwsze, trochę żałuję, że książka nie wpadła mi w ręce trochę później. Mówiąc trochę później, mam na myśli rok lub dwa. Wydaje mi się, że powieść jest skierowana do trochę starszych odbiorców. Dlaczego?  W całej historii jest mnóstwo scen erotycznych opisanych bardziej lub mniej dokładnie (które, według mnie, Murakami mógł sobie darować).

Pewnie myślicie, że przecież mogłam odłożyć książkę, gdy tylko przeczytałam jakąś wzmiankę na temat seksu (inna sprawa, że już na pierwszych stronach była opisana "przygoda" między dwiema kobietami, fueee). Ale jednak, to nie takie proste. Murakami nie bez powodu nazywany jest najwybitniejszym pisarzem japońskim.

Historia Aomame i Tengo pochłonęła mnie do tego stopnia, że nie byłam w stanie tak po prostu przerwać czytania. Murakami wspaniale buduje charakterystycznych bohaterów. Każda postać jest inna, nie sposób pomylić jedną z drugą. Wywołują w nas różne emocje, niektóre (postacie, nie emocje) są nieco kontrowersyjne, a niektóre - jak na przykład wspomniana wcześniej Fukaeri - są tak prostolinijne i bezpośrednie, że niemal od razu budzą naszą sympatię.. 

Ale tym, co pierwsze rzuciło mi się w oczy w tej powieści, były opisy. Tak, opisy. Autor jest mistrzem opisywania przeróżnych szczegółów, które uruchamiają naszą wyobraźnię (bynajmniej nie mówię tu o scenach łóżkowych). Przede wszystkim, Murakami zdaje się mieć pojęcie na temat tego, o czym pisze. Czy tu mowa o sektach, czy o broniach palnych, czy o kobiecych uczuciach, autor doskonale wie o co chodzi. Wszystko to sprawia, że zaczęłam uważać Murakamiego za bardzo inteligentnego człowieka, chociaż nie wiem czy jest taki w istocie ;).

A dodatkowo, autorowi nic nie umyka i przez to rzeczywistość w książce wydaje się być bardzo... realna. Czytając niektóre książki miałam wrażenie, że autor wpadał na jakiś pomysł w trakcie pisania swojej powieści (oczywiście w niektórych przypadkach jest to zaletą), jednak tutaj niczego takiego nie dostrzegłam. Historia sprawiała wrażenie, jakby Murakami już na samym początku dokładnie wszystko rozplanował, przez co książka wydaje mówić o rzeczywistych wydarzeniach. I bynajmniej nie jest to minusem 1Q84.

Murakami ma pod całkowitą kontrolą świat, który nam przedstawia, a ten świat potrafi nas pochłonąć bez reszty i wypuścić dopiero na ostatniej stronie. A i nawet wtedy dalej rozmyślamy nad tą przedziwną historią. - brutalnie urwane zakończenie skłania do jak najszybszego wypożyczenia kolejnego tomu.